Hej

ja także orłem (jeszcze ;D) nie jestem, ale liczebniki chyba mogę podać. W nawiasach podaję uproszczoną (miejscami wysoce uproszczoną) wymowę.
liczebniki - die Zahlwörter
null /nul/ - zero
eins /ajns/ - jeden
-zwei /cwaj/ - dwa
drei /draj/ - trzy
vier /fijə/ - cztery
fünf /fünf/ - pięć
sechs /zeks/ - sześć
sieben /zībn/ - siedem
acht /acht/ - osiem
neun /nojn/ - dziewięć
zehn /cēn/ - dziesięć.
Zasada tworzenia liczb od 13 do 19 jest bardzo prosta - po prostu do cyfry dodaje się końcówkę "zehn", czyli dziesięć. W sumie tak jak angielskie "teen". Jedynymi wyjątkami są (podobnie jak w angielskim) liczby 11 i 12:
elf /elf/ - jedenaście
zwölf /cwölf/ - dwanaście
drei
zehn (drei+zehn) - trzynaście
vier
zehn - czternaście
fünf
zehn - piętnaście
sech
zehn - szesnaście
sieb
zehn - siedemnaście
acht
zehn - osiemnaście
neun
zehn - dziewiętnaście
Następnie następuje
dwadzieścia, czyli
zwanzig /cwanciś/.
Tworzenie dziesiątek odbywa się tak samo jak tworzenie liczb od 13 do 19, tyle że zamiast
-zehn dodaje się
-zig
zwan
zig - dwadzieścia
dreißig /drajsiś/ - trzydzieści (wyjątek!)
vier
zig - czterdzieści
fünf
zig - pięćdziesiąt
sech
zig - sześćdziesiąt
sieb
zig - siedemdziesiąt
acht
zig - osiemdziesiąt
neun
zig - dziewięćdziesiąt
Jeśli chodzi o złożone liczby, jak na przykład
46 sytuacja wygląda nieco inaczej niż w angielskim. W języku niemieckim najpierw wymawia się liczbę jedności, a dopiero potem dziesiątek. Wszystko zapisuje się razem. Czyli:
46 = 6+40 -
sechsund
vierzig (dosł. sześć i czterdzieści)
58 = 8+50 -
achtund
fünfzig
(dosł. osiem i pięćdziesiąt)
99 = 9+90 -
neunund
neunzig(dosł. dziewięć i dziewięćdziesiąt)
To tyle w zakresie liczb 1-99
-Jeszcze może trochę o wymowie, jeśli jeszcze chce Ci się to czytać. Przy okazji wymowy liczby
vier umieściłem na końcu taki znaczek:
ə. Ma on sygnalizować tzw.
zwokalizowane r. Dźwięk ten występuje przy wszystkich końcówkach -er. Upraszczając, jest to dźwięk pośredni między a i e. Tak przynajmniej słychać.
-Litera
ü, tzw.
u umlaut. Wymówisz ten dźwięk układając usta jak do wymowy
u, ale wymawiając
i .
-Litera
ö - podobnie jak wyżej, tyle że z ustami ułożonymi do
o.
-Znaki
ē i
ī - oznaczają długie samogłoski. Należy je wymawiać ok. pół raza dłużej niż polskie.
-
ś - w uproszzceniu ten dźwięk przypomina polskie ś. Ale jest nieco... płytszy. Język dotyka lekko twardego podniebienia (czyli tego u góry jamy ustnej, nie znam się na profesjonalnej terminologii

).
Mam nadzieję, że taka odpowiedź jest dla Ciebie satysfakcjonująca. Jeśli nie, poczekaj, z pewnością inni użytkownicy udzielą Ci innej, prawdopodobnie jaśniejszej.
Pozdrawiam
marcowy zając [/b]